Sergio Marey




Proxectos

Persoais

       Torreiro
       Relembrando a Trini
       Deus te livre
       Teño un caravel no peito
       •
Romería de Jeremías
       • Sorpresa no trigo
       • Viva Luceiro da Alba
       • Todo o mundo é contra min-eh

       • Cruceiro a santa Librada e demáis mártires               disidentes
       
Rural e tradición, un fogar en igualdade
       •
Que é Galiza?
       • Crucifixión
       
Escordadura sentimental
       • Las cartas sobre la mesa,  la memoria del                     Nunca  máis
       
Decreto 79/2010
        Píntame unha paliza
       • Espantallo
       • Luísa
       • Contratempo
       • Vermuth
       • Pestanas Postizas
       • Adeus


Solaina

Galería

      Obscuración dalgún cuerpo planetario
      Rabuñan as voces
      (Corazón) con(suela) que el (mundo) (rueda)
      Una niña con tetas
       •
Una casa a punto de cruz

       •
Fly me to the moon

        Olladas a endometriose
        As 7 e 7
        Rosalía no Barrio
       
Grelería na Solaina
        A Palleira
        Estar pensando na morte da becerra
       • Viesca de reflexión
       
Pluriempleada o muerte
       • Correr e Cantar
       
Streetviewcompostela
        Eólica así Non!
       • Cravos coma toxos
       
O Furancho
        Tradicións 2.cuir
       • Ciclo Colusión
        Feira da bágoa   
       Maquillaxe
       • Ciclo Mexer


Bio →

Contacto 

TEÑO UN CARAVEL NO PEITO



           Peza realizada na Fonte da Cristina durante o FIOT - Festival Internacional Outono Teatral de Carballo, A Coruña
A proposta nace encadrada dentro da convocatoria Metro Cadrado que lanza o Festival FIOT de Carballo. Así o noso colectivo crea a súa primeira peza pensada para un dos espazos propostos pola organización, a Fonte da Cristina. Así creamos esta peza performativa musical, que a continuación explicamos, e que presentando a esta convocatoria ourensana o que queremos e investigar e dar forma á peza para a súa mostra en escenarios e espazos máis convencionais.

As fontes son espazos cheos de lendas. Lugares onde emana a auga máxica que logo percorre o interior da xente ficando xa por sempre nas súas mentes. Historias acuáticas que irán moldeando as persoas individualmente, máis tamén no seu conxunto, como sociedade.

“Teño un caravel no peito” é unha peza performativa a través da cal imaxinamos a lenda da Fonte da Cristina. Buscamos que o mito se faga realidade, que o público o presencie, para que fique logo na súa memoria. Un feito entre real e imaxinario que ficara neles por sempre.

A nosa proposta toma ás mouras como seres protagonistas deste mito. Dúas mouras que nos serven como representación de dous seres queers, para a través delas contar a realidade do colectivo LGBT+. Desta maneira creamos unha lenda coa que queremos amosar que é o que nos converte nun colectivo, como pese a que as persoas LGBT+ somos moi diversas somo capaces de unirnos, de comprendernos, de axudarnos e apoiarnos. Así “Teño un caravel no peito” é unha performance que simboliza como as persoas queers pese a termos realidades e vivencias diferentes partillamos fortalezas e carácter.

A performance consiste nunha representación de esta lenda na que nós representamos a estas mouras. Como mouras iremos construíndo diferentes accións que farán realidade o mito. Estas parten dun xogo coa fonte e o canto, con diferentes obxectos cerámicos, así como con flores e a propia auga da fonte. Un xogo acompañado dunha peza musical que nace da música tradicional galega e das súas coplas para ir construíndo ese son, esa historia..